Zachtheid kan een keuze zijn
De afgelopen twee weken stond ik in de keuken bij Maria & Pepe. We lachten, proefden linzen, lieten kruiden zingen in pannen. Er hing een zachte warmte, een geur die bleef kleven.
Maar onder al dat koken en praten klopte iets anders. Een echo van wat er buiten gebeurt.
Want daarbuiten raast het door. Dieren die voelen zoals wij. Die rouwen, spelen, liefhebben. Opgesloten in betonnen hallen, zonder licht, zonder troost. Gereduceerd tot nummers, tot kilo’s vlees. Een systeem dat moeders hun kinderen afpakt. Dat ons laat geloven dat dit normaal is. Dat varkens lachend lijden. Dat angst niet telt. Dieren. En ook mensen. Iedereen die anders is.
Veel mensen kijken weg. Niet uit hardvochtigheid, maar omdat het zo is ingericht. Omdat de leugen netjes is verpakt. Omdat het leven al zoveel vraagt, en stilstaan pijn doet, oncomfortabel voelt.
Toch denk ik dat de meesten zouden breken als ze het echt zagen. De moeder, weggerukt van haar kind, huilend in haar eigen mest. Een baby van zes maanden, die zo graag wil leven, maar wordt vergast. Kinderen, samen met hun ouders onder het puin. Ik geloof oprecht dat de meesten zouden willen dat dit stopt.
Bij Maria & Pepe zag ik hoe het anders kan.
Op een avond was er een community diner, georganiseerd door vrouwen uit Eritrea en hun dochters. Voor iedereen uit de buurt die wilde aanschuiven. We stonden met drie talen in de keuken, pannen pruttelend op het vuur. Turkse pubers, gevlucht uit hun eigen land, hielpen in de keuken. We aten plantaardig eten dat niemand iets afnam. Geen dier te bekennen. En niemand die iets miste.
En toch mis ik ze. Niet op mijn bord, natuurlijk. Ik mis ze hier. De harige wezens, als medeschepsels op aarde. Ik mis hun ogen, hun wijsheid, hun gezelschap, en wat we zouden kunnen leren, als we zouden luisteren.
Want diversiteit maakt ons veerkrachtig. Niet alleen tussen mensen, maar tussen alles wat leeft.
Daar stond ik dan. Stil. Met een snik tussen mijn ribben. Omdat het zo helder werd hoeveel potentie we hebben. Hoe we kunnen kiezen voor zachtheid. Voor samenleven, zonder elkaar pijn te doen.
Omdat het kan. Omdat het zó ongelofelijk mooi kan zijn.