Omhulling van een groene wereld
Meer dan een jaar geleden kwam ik bij het inpakken voor de verhuizing een tekening tegen die ik had gemaakt in mijn tienerjaren. Het betrof een schets van mijn droomhuisje, een huisje met een rieten dak, lemen muren en een wilde tuin vol kruiden, inheemse planten en bomen en… wilde dieren.
Jong voelde ik de roep naar de groene wereld. Niet om er wat mee te doen, maar juist om erin te zijn. Om erdoor omhuld te worden. Ik zocht naar de zachte deken van een wereld om in te verwijlen gevoed door de kracht van het seizoensgebonden leven om zo beter mijn werk voor de dieren te kunnen doen in de menselijke, voor mij vaak harde samenleving. Gelukkig vond ik, in plaats van een huis een bijzondere Taoïstische leraar om mee te groeien, lieve vrienden, een focus als ondernemer en een ondersteunende partner. Zodat ik precies op het goede moment vanuit een positief verlangen tegen Jonathan kon zeggen dat het tijd was om op zoek te gaan naar een fijne, rustig plek om samen op neer te dalen. Die plek vonden we. Niet meer wetende van de tekening betrof het een huis met rieten dak en wilde tuin in het Drentse groen. Lemen muren hadden we in ons Amsterdamse huis al toegepast en ervaren, dus die kwamen op de wensenlijst als onderdeel van de duurzame verbouwing die binnenkort gaat beginnen.
Mijn goede vriend Mark zegt altijd ‘alles komt altijd precies op tijd’ en tot nu toe als ik terugkijk op mijn leven kan ik dat beamen. Ik had me denk ik niet eerder thuis kunnen voelen op deze plek. Ik was nog niet klaar om de meer stadse, ondernemende omgeving te verlaten. En voelde me nog niet klaar om een stuk land eigenhandig te onderhouden op ecologische wijze. Toen ik mijn droomhuis tekende wilde ik een plek om in te verdrinken, nu wens ik deelgenoot te zijn van de wilde wereld die zich hier openbaart. Ik weet wat me te doen staat, voel me comfortabel in het vallen en weer opstaan, weet vrij weinig, maar voel de richting en sta te trappelen om dat kleine oude stookhuisje om te toveren tot plantatelier voelende dat er wat broeit, ontspannen zijnde in het proces, ongebonden aan de uitkomst en geleid door de planten, de dieren en de seizoenen.
Ik ben gaan geloven dat het helpt om te dromen. Dat hoop en verlangens kaders bieden en … dat het altijd nuttig is om in jezelf te blijven onderzoeken waar die dromen en verlangens ten diepste overgaan. Mocht je dan wat donkers tegenkomen dan kun je het beschijnen met licht waardoor er ruimte ontstaat voor al het goede om te stromen.
