EEN NIEUW HONDENKIND EN DOG.EAT.PLANT.
Het is bijna 2,5 jaar geleden dat mijn geliefde Mr. Pooh de regenboogbrug passeerde. Ik heb tijd genomen zijn heengaan te verwerken tot ik bovenalles met plezier en liefde aan hem kon denken en het gemis plaatsmaakte voor dankbaarheid. De deur kwam op een kiertje te staan voor weer een hond en we begonnen te dromen van een rakkertje die mee zou kunnen genieten van ons plekje hier in Drenthe.
En toen zo’n half jaar geleden verscheen er een herderachtige in mijn droom. Er was geen aanleiding voor geweest. Hij was daar gewoon ineens en ik wist dat hij in ons leven zou verschijnen. Ik liet het op dat moment los, want de tijd voelde nog niet daar. Jonathan begon ook warm te worden voor een hond en we vonden het heel belangrijk dat hij een klik zou voelen (met mij zit het al snel goed ;-)). Hij speurde een asielplatform af en toen pats boem daar was Sven. 7 mnd en gered uit een nare toestand in Bulgarije. Klikkerdeklikklik was het. Ik wierp 1 blik en wist, hij is het. Rond de tijd geboren dat hij mijn droom bezocht.
Inmiddels woont hij 1 week bij ons en ons hart loopt werkelijk over. Wat een heerlijke snoetenkind. Ik lach om en smelt voor hoe hij geniet van het hoge gras (nog een reden om niet te maaien ;-)), hoe hij naar alle halmpjes hapt, de voorkeur geeft aan het drinken van natuurwater en duizenblad en rode besjes in zijn mond stopt. We lopen kilometers, langs sint-janskruid, kamille en korenbloemen. Over zand en aarde. Door de bossen en heide. Het is een groot bijzonder genieten.