DE TUIN VAN DE SMID
Al die jaren reed ik eraan voorbij. Had ik maar even naar rechts gekeken, dan was me wellicht dat weelderige park opgevallen, een park waar een parel in verscholen ligt. Net van de A4, richting Leiden centrum, onder de weg door en over het fietspad langs het kanaal. Dan naar rechts, nog even meanderen langs wat bomen totdat links, alsof uit het niets, een bijzondere plek verschijnt. Een plek waar de kippen vrijelijk rondhuppelen, de biggen vrolijk knorren en de schapen een leven leiden zoals bedoeld. Ik heb het over De tuin van de smid, gelegen in het bijzondere park Cronesteyn.
Jonathan, Mr. Pooh en ik werden hartelijk welkom geheten door de bijzonder warme Sjaak en Barbera, de uitbaters van deze plek. De tuin van de smid is al lange tijd een trouwe afnemer van The Dutch Weed Burger en ik had al veel over de plek gehoord, maar een bezoek bleef uit wegens… tja druk druk druk. Totdat Sjaak en Barbera naar me uitreikten met het bijzondere aanbod een nachtje op hun erf te komen slapen. Ik hoefde er niets voor te doen, behalve ontspannen werd me op het hart gedrukt. Ook al ben ik niet zo goed in ontvangen, hun aanbod voelde zo liefdevol dat ik het met open armen tegemoet trad. Ik kon zo middenin het boekproces van Dog.Eat.Plant. wel een pauze gebruiken. Daarnaast waren Jonathan, Mr. Pooh en ik ook nog niet met vakantie geweest vanwege coronamaatregelkrapte. Je kent het wel. Dus ook voor ons kleine gezinnetje kwam dit nachtje als geroepen.
Eenmaal op het erf werd ik overvallen door iets dat ik niet anders kan omschrijven als puur geluk. Daar tussen Leiden en de A4 voelde ik iets dat ik al een hele lange tijd niet meer heb gevoeld; kinderlijk, onbevangen geluk. Wellicht gemengd met een vleugje weemoed. Weemoed naar hoe het kan zijn, maar zonder verdriet, want in deze weemoed ontdekte ik ook een verlangen naar dit soort samenzijn. Samen zijn met lieve mensen, dieren en planten. Niet op een prachtige berg of in een verlaten bos, maar juist hier tussen het asfalt en een drukke stad, in een kleine groene oase brak de wereld weer even voor me open en zag ik wat er allemaal nog mogelijk is. Mogelijk in een wereld die kraakt en brokkelt onder de voeten, waarin niets zeker is en er zoveel geleden wordt. Ik voelde me als een paardenbloem, eindelijk ontkiemend tussen de scheur in het asfalt en tot volle bloei komende, tegen alle verwachtingen in en ongehinderd door de omgeving. Het gevoel was een nodig medicijn.
Het bracht me in beroering, wat Sjaak en Barbera daar aan het doen zijn. Het is doordrenkt van visie en hard werken. Ooit, lang geleden, toen Sjaak nog als smid werkte, kwam hij tijdens zijn hardlooprondje een verlaten gebouw in polderpark Cronesteyn tegen en vond het jammer dat het er zo afgetakeld bij lag. De plek was namelijk geweldig. Hoge bomen aan de ene kant, wild land aan de andere kant. Een droom begon zich uit te tekenen. Samen met zijn vrouw Barbera schreef hij een brief aan de wethouder, om dit vervallen gebeuren om te toveren tot een levendige plek met vegetarisch theehuis en een actief natuurprogramma in het meest vergeten park en tevens polderoase van Leiden. Anderhalf jaar later werd De tuin van de smid geboren. Organisch groeide het theehuis van één gebouw, naar meerdere ruimtes, van een enkel dier in de opvang, naar een kleine sanctuary en van vegetarisch naar meer en meer plantaardig. Alles met een bepaalde visie, geduld en begrip voor de complexe lagen van bestaan. Er is liefde hier, voor elkaar, voor de plek, voor de dieren en voor wat ze doen. Van smid en psycholoog gingen Sjaak en Barbera naar zelfstandige horecaondernemers met een groot hart voor dienstbaarheid. En die dienstbaarheid werd Jonathan, Mr. Pooh en mij in de schoot geworpen. We voelden ons zo vrij, zo welkom en zo verzorgd tegelijk.
Barbera had een hele lieve pipowagen voor ons gereed gemaakt waarin we konden slapen. En slapen deden we. Nadat we nog even een heerlijk vegan maal in het fijne oude centrum van Leiden bij Aloha genoten, sliepen we op rozen. Onder de sterrenhemel en boven de schapenkudde. Af en toe werden we wakker wanneer meneer ram zijn hoorns schraapte aan de onderkant van de wagen. In de ochtend werden we vroeg gewekt door de haan. We rolden de pipowagen uit om wat dauw te trappen op het natte grasland en te genieten van een prachtige septemberochtend. Het licht fonkelde door de bomen, de schapen sloegen een theatrale schaduw op het land en de spinnenwebben waren prachtig bedekt met waterparels. Na een heerlijke warme buitendouche werden vervolgens onze buiken in het theehuis gevuld met een prachtig, veganistisch ontbijt terwijl we vol waardering alle details van de inrichting bestudeerden. Hierin zagen we de creatieve hand van Sjaak. Voor al het noodzakelijke, had hij een duurzame, creatieve oplossing gevonden waardoor er een mooi eigen interieur was ontstaan. Na het ontbijt werden we enthousiast uitgenodigd om even een kijkje te nemen in zijn domein op het erf: de schuur vol met verzameld hout, snuisterijen en ijzer. Het leek me een droomplek voor iedere man. De ochtend vulde zich met fijnheid, maar werk riep, dus de tijd naderde dat we weer op huis aan moesten gaan. Maar niet voordat we alle dieren nog even gedag hadden gezegd. De varkentjes, de ezels, de schapen, de parelhoentjes en de kippen. Ja bovenal de kippen. Jonathan in het bijzonder had een hele liefdevolle klik met deze kakelende wezentjes. We zaten in het natte gras en werden omringt door nieuwsgierige snavels. Vol verwondering onderzochten we elkaar, zonder oordeel en vanuit een gevoel van gelijkwaardigheid. Het deed een klein beetje pijn ze gedag te zeggen, maar we werden getroost door het feit dat ze hier een prachtig vrij, natuurlijk en veilig leven leiden. Met roze wangen, volle buiken en een warm hart bewogen we het erf af en sloten het hek achter ons. We keken nog even terug en zeiden, wanneer gaan we weer?
Meer info
Overnachten zoals wij deden is niet mogelijk, dat was een bijzonder cadeautje. Maar bezoeken kan wel en is zo de moeite waard! Kijk voor alle mogelijkheden en openingstijden op www.detuinvandesmid.nl. Het vegan ontbijtje staat inmiddels op de kaart!
En prachtig nieuws. De tuin van de smid zoekt een chefkok! Voor 5 dagen in de week met een passie voor vegetarisch en plantaardig koken. Dus stroomt eten maken in jouw bloed, houd je van plantjes, kun je ermee toveren en zoek je een hele fijne locatie om je kunsten te vertonen? Check de vacature!
A SPECIAL PLACE
All these years I drove by it. If I had only looked to the right, I might have noticed that lush green park, a park covering a pearl of a place in its centre. Just off the main road, towards Leiden city center, along the canal, then to the right, meandering along some trees until a special place appears on the left, as if out of nowhere. A place where the chickens hop around freely, the piglets oink happily and the sheep lead a life as intended. I am talking about De tuin van de smid (The Blacksmith’s garden), located in Cronesteyn park.
Jonathan, Mr. Pooh and I were warmly welcomed by Sjaak and Barbera, the owners of this place. De tuin van de smid has long been a loyal customer of The Dutch Weed Burger and I had heard a lot about it, but I didn’t visit because … well, busy, busy. Until Sjaak and Barbera reached out to me with a special offer to spend a night on their estate. Their offer felt so kind and generous that I accepted it with open arms. I was right in the middle of the Dog.Eat.Plant book process, so I was in desperate need of a break. In addition, Jonathan, Mr. Pooh and I also hadn’t been on holiday yet due to tight corona budget. So also for our little family this night was just what we needed.
Once in the yard, I was overcome by something I cannot describe otherwise as pure happiness. Between Leiden and the main road I felt something I have not felt for a long time; childlike happiness. Perhaps mixed with a hint of melancholy. Nostalgia for how it should be, but without sadness, because in this melancholy I also discovered a longing for this kind of togetherness. To be together with lovely people, animals and plants. Not on a beautiful mountain or in a deserted forest, but just here between the asphalt and a busy city, in a small green oasis, the world opened up again and I saw all that is still possible. Possibly in a world that creaks and crumbles underneath our feet, in which nothing is certain and in which there is so much suffering. I felt like a dandelion, finally sprouting between a crack in the pavement and coming into full bloom, against all odds and unimpeded by the environment. The feeling was a necessary medicine.
I was deeply touched by what Sjaak and Barbera are doing. It is steeped in vision and hard work. Once, a long time ago, when Sjaak was still working as a blacksmith, he came across an abandoned building in the Cronesteyn park during his run and thought it was a shame that it was so dilapidated. The place was great. Tall trees on one side, wild land on the other. A dream began to form. Together with his wife Barbera, he wrote a letter to the local government to transform this dilapidated place into a lively place with a vegetarian tea house and an active nature program in the most forgotten park and oasis of Leiden. A year and a half later, De tuin van de smid (The Blacksmith’s Garden) was born. Organically, the tea house grew from one building, to multiple spaces, from a single animal in the shelter, to a small sanctuary and from vegetarian to more and more plant based. Everything with a certain vision, patience and notion for the complex layers of existence. There is love here, for each other, for the place, for the animals and for what they do. Sjaak and Barbera went from being a blacksmith and a psychologist to independent food entrepreneurs with a big heart for being of service. And were gifted that service. We felt so free, so welcome and so cared for at the same time.
Barbera had prepared a very sweet traveling wagon for us in which we could sleep. And did we sleep! After we enjoyed a delicious vegan meal in the lovely old city center, we slept on roses. Under the starry sky and above the flock of sheep. Every now and then we woke up when Mr. ram scraped his horns against the bottom of the wagon. In the morning we were woken early by the rooster. We went outside to walk in the wet grassland and enjoy a beautiful September morning. The light twinkled through the trees, the sheep cast a theatrical shadow on the land, and the cobwebs were beautifully covered with pearls of water. After a lovely warm outdoor shower our bellies were filled with a lovely, vegan breakfast in the tea house while we studied all the details of the interior. In this we saw the creative hand of a blacksmith. For everything necessary, he had found a sustainable, creative solution that created a authentic interior. The morning was filled with the best of things, but work called, so the time was coming that we had to go home. But not before we had said goodbye to all the animals. The pigs, the donkeys, the sheep, the guinea fowl and the chickens. Yes above all the chickens. Jonathan in particular had a very loving connection with these chattering creatures. We sat in the wet grass surrounded by curious beaks. We examined each other in amazement, without judgment and from a sense of equality. It hurt a little bit to say goodbye, but we were comforted by the fact that they live wonderful, natural and safe lives here. With rosy cheeks, full bellies and a warm heart we drove off the estate and closed the gate behind us. We looked back one more time and said, when are we going again?
For more info, please visit www.detuinvandesmid.nl. The stay over was a one time event, but the vegan breakfast they are now serving! So if you happen to be in The Netherlands, don’t forget this gorgeous place!