Veganisme als verlossing
Mijn hart voelt zwaar. Voor de wezens die de samenleving niet wil zien en die als ‘product’ zijn bestempeld, de mens het recht gevende om hen te mishandelen op manieren die mijn geest en hart niet kunnen bevatten. Ja, dit is legaal. En opkomen voor deze wezens, proberen een einde te maken aan deze brutaliteit is illegaal. Veel mensen praten grote woorden over gelijkheid, over een goed mens zijn, goed doen, de wereld verbeteren en tegelijkertijd rechtvaardigen diezelfde mensen met de meest idiote argumenten de meest brute en gruwelijke daden; het martelen, verkrachten en afslachten van miljarden onschuldige levende wezens. Wezens met wie we, zoals we nu weten door waarneming, door wetenschap en vanuit ons hart, veel gemeen hebben.
Soms word ik echt even weggeblazen. Als ze in deze hitte nog voordat ze worden afgeslacht, sterven, omdat we een regering hebben die er niets om geeft. Ik weet dan niet wat erger is. Hoe bizar. De hitte, een elektrocutie, het mes of een pistool. Bijzonder dat ik dat soort afwegingen maak. Dat ze maar zo min mogelijk lijden zeg ik stilletjes. Onmogelijk natuurlijk in zo’n verderfelijke industrie. En tegelijkertijd noemt de weerman/vrouw geen woord over de eigenaardigheid van deze hittegolf en wenst de mensen thuis een fijne BBQ-tijd. De lucht vult zich met de stank van gegrilde dode lichamen. Geserveerd door een industrie die ons in de eerste plaats in deze hitte heeft gebracht, gevoed door de mensen die hun hoofd in het zand begraven. Ons Noorden brandt letterlijk en geen teken op het nieuws daarover. Ah gooi nog maar wat dood dier op die grill. Smaak boven leven. Smaak boven de toekomst. Ik ben verbijsterd.
Meestal heb ik een helder inzicht in het proces en een zwaar hart voor de wezens. Maar ik vind stilte om te ademen, om wat innerlijke vrede te ervaren en verder vooruit te werken aan dat grote doel; een vegan wereld. Maar vandaag is niet een van die dagen. Vandaag ben ik vooral stil, stil in de hitte, wetende dat we het beter hadden kunnen doen en beter kunnen doen.
Deze week sluit The Dutch Weed Burger haar Joint. Ik vind vrede in het idee dat gedurende twee jaar door de Joint veel meer mensen hebben geproefd van een andere mogelijkheid, van iets dat echt beter is voor iedereen en ik kijk ernaar uit dat deze sluiting nog meer van deze mogelijkheden op een nog grotere schaal zal brengen. Loslaten om vooruit te kunnen.
Bedankt aan iedereen die een vegan levensstijl heeft omarmd of bezig is vegan te worden.
Je geeft me hoop….
Christa Litjens
Hi Lisette,
Ik ben het helemaal met je eens, het was een vreselijke week voor de dieren…..ben zo blij dat ik steeds meer en meer vega eet, zoveel lekkerder en zonder schuldgevoel. Natuurlijk zondig ik nog wel eens hoor, sorry, het gaat met horten en stoten, maar we komen er wel!
Wat jammer dat ik nou niet meer naar de Joint kan voor een burger, had er heel graag eens een geprobeerd, maar omdat ik heel weinig in Amsterdam kom is het er steeds niet van gekomen. Maar ik begrijp uit de verhalen op Insta dat er veel punten zijn waar de burger wordt verkocht! Is het misschien een idee om ze bij de Ekoplaza te introduceren? Daar hebben ze ook de heerlijke items van La Vie Est Belle….en zo kan iedereen ze ook thuis eten, Plan??
Ik wens je een fijne week Lisette!
Een warme groet en een “Bearhug” van Christa ;-))
Lisette
Ha lieve Christa, dank voor je onwijs lieve reactie. Ik ben blij te horen dat je meer en meer vega eet! Wellicht op een dag helemaal plantaardig? ;-). Inderdaad stapje voor stapje. Heb je toevallig ‘Ooit aten we Dieren’ al gelezen? Een heel goed boek van mijn goede vriendinnetje Roanne van Voorst vol informatie, weetjes en tips & trics voor een uiteindelijk plantaardig bestaan.
Dank voor je tip over de Weed Burger. De reden dan we zijn gesloten heeft toevallig te maken met wat jij hier nu noemt. Er is veel aan het gebeuren achter de schermen en 1 van de dingen is het onderzoeken van de retail. Ons plan is vooral en met name om nog meer mensen kennis te laten maken met onze burger. Met de Joint erbij werd dat gewoon teveel. Je denkt dus al in de goede richting! ;-). Dank dank dank.
Liefs en een hele mooie dag, Lisette
Anja van den Berg
Zelf heb ik in de week met 40 graden ook koeien in het land zien staan zonder enige kans om schaduw op te zoeken. Dat is toch verschrikkelijk om te zien. Je krijgt er tranen van in je ogen. Gelukkig ook gezien dat er op andere plaatsen wel goed gezorgd wordt voor de dieren.
Lisette
Heel verschrikkelijk. Ik hoorde van mensen als ze zoiets zagen dat ze dan 112 belden. Ik vond dat wel een goeie en zal ik doen zodra het weer zo gek wordt…Dank voor je berichtje…