HAPPY BIRTHDAY MR. POOH!

Tussen alle hartverscheurende wereldse taferelen, vierde ik onlangs een mooie zegening. Meneertje Pooh werd 13,5 en daarmee leven we alweer zo’n 11 jaar naast elkander.

De afgelopen vier maanden waren absoluut een rollercoaster. In augustus kregen we het verdrietige nieuws dat Pooh twee giga tumoren in zijn lijfje had. Het ging inderdaad niet zo goed met hem en deze tumoren bleken de reden waarom. Nu hebben Poohtje en ik veel meegemaakt samen en heeft hij me vaak uitgedaagd om op te komen dagen, om zorg te dragen en om adviezen van anderen in twijfel te trekken om vanuit mijn eigen intuïtie een besluit te nemen. En nu gaf de reguliere dierenarts waar we de foto’s hadden laten maken me twee opties: naar huis gaan en niets doen of opereren met de kans, indien de tumoren kwaadaardig zouden zijn, op euthanasie (de dierenarts zou dat besluit op de operatietafel maken).

Ik schreef in dit bericht welke keus ik vervolgens maakte. Het was een keuze die ging over alles tussen de twee uitersten die de dierenarts had voorgelegd. Over een reis die we samen aan zouden gaan en die niet zou gaan over ziekte, maar over heling en gezondheid. Ook al voelde ik me een moment volledig clueless, al snel ging mijn moederhart kloppen en stelde ik een strict kruidenprotocol samen. Ik behandelde immers niet alleen mezelf al jaren met kruiden, ook Pooh werd behandeld met veel positief resultaat. Dit dankzij het fantastische werk en de nalatenschap van kruidenvrouw Juliette de Bairacli Levy. Als hoofdmedicijn koos ik medicinale Cannabis, want Cannabis schoot me als eerste te binnen toen ik de dierenartsenpraktijk verliet.

Tijdens mijn opleiding kruidengeneeskunde had ik Cannabis van dichtbij bestudeerd en was diep geraakt door haar medicinale potentie voor zowel mens als dier. Dankzij The Healing Project kon ik aan de juiste dosis (afgestemd op zijn toestand) en betrouwbare, kwalitatief hoogwaardige biologische olieën komen in de juiste samenstelling. Verder koos ik ter ondersteuning gewoon elfenbankje (Coriolus versicolor), artemisinine uit bijvoet, astaxanthine uit rode algen, zwarte komijnolie (Nigella Sativa), wortelsap (vers geperst soms met wat gember), paardenbloemwortelthee, Chinese kruiden aangeraden door mijn natuurlijke dierenarts (Natuurlijk Gezonde Dieren), twee soorten gemmo druppels (Tamarix Gallica & Ribes Nigrum), vitamine C en kurkuma liposomaal. Daarnaast gaf ik hem zijn standaard huisgemaakte, biologische en plantaardige voeding verrijkt met V-complete, vitamine E, algenolie (met DHA & EPA) en in ieder geval wat gestoomde groente uit de brassica familie. Zijn buikje smeerde ik dagelijks in met viooltjesolie. Twee weken had ik fulltime besteed om bij dit protocol uit te komen, de hoeveelheden te bepalen en de juiste producten te vinden. Vervolgens heb ik dit protocol doorlopen met de fantastische Jan Allegretti, waarvan haar boek The Complete Holistic Dog Book een enorme ondersteuning is geweest en nog steeds is tijdens deze reis met Pooh.

Er zijn nog duizend en een andere prachtige mogelijkheden en zoveel meer schitterende geneeskrachtige planten, maar intuïtief woog ik af en maakte besluiten op basis van de constitutie en karaktereigenschappen van Pooh. De eerste weken waren zeer pittig. Pooh had enorme ups en enorme downs. De downs leken op ontgifting, maar niemand wist het zeker. Meestal ging het gepaard met koorts en lethargie. De ups gaven hoop. In deze periode at hij nauwelijks. Wat ik ook probeerde. Hij wilde gewoon niet. Ik had tijdens mijn opleiding geleerd dat dieren in de natuur stoppen met eten als ze ziek zijn, omdat vasten een natuurlijk mechanisme is van heling (iets dat dan ook vanuit de natuurgeneeskunde aan mensen wordt aangeraden bij ziekte). Eten kan immers afleiden en door het lichaam niet te belasten met externe input heeft het de ruimte om zich volledig te focussen op reiniging, het versterken van het immuunsysteem, op helen van wat er geheeld moet worden en het hervinden van een positieve balans. Ik hoopte dat het inderdaad om ontgifting ging en liet mijn zorgen dat hij onvoldoende voeding binnen zou krijgen los.

Het ritme van de ups en downs gaven echter wel wat onrust tot het moment dat ik vrede vond in het absolute van het proces. Moeder Aarde volgt een koers waaraan we allen deelnemen. Ik kan haar handen en voeten zijn en doen wat ik kan. Verder werd ik uitgedaagd om aanwezig te zijn, liefde te geven en te accepteren wat is. Op een gegeven moment ging het steeds een klein beetje beter. De downs lagen steeds verder uit elkaar, hij begon weer wat te eten en af en toe was er een vleug van vrolijkheid te bespeuren. Het leek dan ook een mooi moment om drie maanden na de diagnose nieuwe foto’s te laten maken. De tumoren bleken helaas echter nog steeds aanwezig, wellicht een heel klein beetje geslonken, maar dat kon ook met een mogelijke mismeting tijdens de vorige keer te maken hebben. Ik had natuurlijk gehoopt dat de tumoren enorm waren geslonken, maar aan de andere kant, Pooh leek beter te gaan en te eten uit vrije wil, dus als ik daarop zou varen was het positief genoeg.

En toen kreeg hij kennelhoest. Rond de kerstdagen was zijn lijfje iedere seconde, dag en nacht, zwaar aan het hoesten. Niet eerder had ik gevoeld ‘dit is het’ maar nu zag ik gewoon niet voor me hoe hij dit nog lang aan zou kunnen. Daarnaast had ik zwaar slaaptekort, waardoor het een uitdaging was om positief te zijn. De natuurlijke dierenarts was gelukkig heel relaxed, we gingen naar huis met een salie/tijm complexje, ik gaf er nog wat Echinacea tinctuur bij en na een aantal dagen begon Poohtje er zowaar uit te kruipen. Ik was met open ogen getuige. Dit hondje. Wat een veerkracht. Wat een doorzettingsvermogen. Wat een potentieel. Ik stemde het eten meer af op signalen die ik leek op te vangen (aka het moest gewoon lekkerder ;-)), liet op gevoel wat van de medicinale ondersteuning vallen en kwam uiteindelijk uit op het Cannabis protocol, de gemmo druppels, Chinese kruiden, vitamine C, kurkuma liposomaal en door zijn maaltje natuurlijk nog steeds wat V-complete, vitamine E, algenolie en gewoon elfenbankje, en nu ook Q10 voor zijn hartje. Drie weken lang ging het ontzettend goed en Pooh leek op het Poohtje van een jaar geleden. Het was bijna ongelooflijk, maar toch geloofde ik het. Hij was vrolijk, at goed en knuffelde nog beter. Zijn vacht was zacht en hij rook naar bloemetjes. Helaas kreeg hij op zijn verjaardag, 9 januari, weer een tegenslag, maar ook daar hebben we mee gewerkt en wederom lijkt het beter te gaan.

Ik heb geen idee waar dit heengaat, ook niet hoe lang hij nog heeft, maar wat ik wel weet is dat ik ontzettend dankbaar ben voor deze afgelopen 4,5 maand, ons samenzijn, de voedende en helende kracht van het plantenrijk en het gegeven dat ik er voor hem kan zijn en hem kan ondersteunen tijdens dit bijzondere laatste hoofdstuk.

We genieten nog iedere dag immens van elkaar. 11 jaar geleden, op 9 januari verscheen hij op mijn pad, getraumatiseerd door het dodingsstation waar hij uit gered was. Vandaag kijk ik terug op ons leven samen met een vervuld hart, wellicht wat gebroken door al het leed in de wereld, maar ook zo vol hoop en dankbaarheid. Dankbaar dat ik 11 jaar samen met een ander wezentje heb mogen optrekken, een wezentje waarvan ik zoveel heb mogen leren. We tellen veel overeenkomsten en ook zoveel verschillen, maar het is het leven dat ons verbindt.

Ik ben de afgelopen tijd toeschouwer van de veerkracht van dit leven geweest en kan alleen maar denken wat als we allemaal de handen en voeten worden van Moeder Aarde en daarmee haar ten dienste staan. Volgens mij kunnen op die manier wonderen geschieden, kan er helen wat er geheeld moet worden en kan er een wereld gecreëerd worden waarin ieder wezen (zowel dier, plant als mens) een prachtige rol te spelen heeft.

Op Meneertje Pooh!

*In dit stukje tekst vind je wat tips en links, maar ik probeer niet te specifiek te worden gezien een dergelijk protocol een uitkomst is dat volledig en nauwkeurig is afgestemd op Pooh, mijn betrokkenheid bij hem en mijn persoonlijk vertrouwen in planten als voedsel en medicijn. Ik hoop echter wel dat dit verhaal laat zien dat er tussen het een en het ander soms nog een wereld aan mogelijkheden ligt. Met een boel wil, een beetje doortastendheid en een onderzoekende geest kun je een heel eind komen.

---

HAPPY BIRTHDAY MR. POOH

Between all the heart-wrenching worldly scenes, I celebrated a beautiful blessing recently. Mister Pooh turned 13.5 and with that we have been living together for 11 years.

The past four months have definitely been a roller coaster. In August we received the sad news that Pooh had two gigantic tumors in his little body. It was indeed not going so well with him and these tumors were the reason why. Little Pooh and I had already experienced a lot together and he has often challenged me to show up, to take care and to question the opinions of others to make decisions based on my own intuition. And now the regular vet where we did the echo gave me two options: go home and do nothing or operate with the chance, if the tumors were malignant, of euthanasia (the vet would make that decision on the operating table).

In this message I wrote which choice I subsequently made. It was a choice that dealt with everything between the two extremes that the vet had submitted. About a journey that we would embark on together, one that would not be about illness, but about healing and health. Even though I felt completely clueless for a moment, my motherly heart started beating and I put together a strict herbal protocol. I not only treated myself with herbs for years, I also treated Pooh this way and with a lot of positive results. This thanks to the fantastic work and legacy of herbalist Juliette de Bairacli Levy. I chose medicinal Cannabis as the main medication, because Cannabis first came to mind when I left the veterinary practice.

During my herbal medicine training I had studied Cannabis from up close and was deeply touched by its medicinal potential for both humans and animals. Thanks to The Healing Project, I was able to get the right dose (tailored to his condition) and my hands on reliable, high-quality organic oils in the right composition. I also opted for Coriolus versicolor (a medicinal mushroom), artemisinin derived from mugwort, astaxanthin from red algae, black cumin oil (Nigella Sativa), carrot juice (freshly squeezed sometimes with some ginger), dandelion root tea, Chinese herbs recommended by my natural vet, two types of gemmo tinctures (Tamarix Gallica & Ribes Nigrum), vitamin C and turmeric liposomal. I also gave him his standard home made, organic and plant based food enriched with Vegedog, vitamin E, algae oil (with DHA & EPA) and at least some steamed vegetables from the brassica family. I daily massaged his belly with violet oil. I spent two weeks full time to arrive at this protocol, determine the quantities and find the right products. I then checked this protocol with the fantastic Jan Allegretti, whose book The Complete Holistic Dog Book has been a huge support and is still on this great adventure with Pooh.

There are thousands of other wonderful possibilities and so many more beautiful medicinal plants, but intuitively I made decisions based on the constitution and character traits of Pooh. The first weeks were very intens. Pooh had huge ups and huge downs. The downs looked like detoxification, but nobody knew for sure. Usually it was accompanied by fever and lethargy. The ups gave hope. He barely ate during this period. Whatever I tried. He just didn’t want to. During my training I had learned that animals in nature stop eating when they are sick, because fasting is a natural mechanism of healing (something that is recommended within the natural medicine system to people in case of illness). After all, food can distract and by not burdening the body with external input, it has the possibility to fully focus on cleansing, strengthening the immune system, on healing what needs to be healed and finding a positive balance again. I hoped that it was indeed detoxification and let go of my worries that he would not get enough food.

However, the rhythm of the ups and downs did cause some stress until I found peace in the absolute of the process. Mother Earth follows a course in which we all participate. I can be her hands and feet and do what I can. I was also challenged to be present, to give love and to accept what is. At a certain moment Pooh started to seem a bit better. The downs were further and further apart, he started to eat something again and every now and then there was a hint of cheerfulness. It therefore seemed like a good time to have new photos taken three months after the diagnosis. Unfortunately, the tumors were still present, perhaps a little bit smaller, but maybe during the last time someone did a miscalculation. Of course I had hoped that the tumors had shrunk enormously, but on the other hand, Pooh seemed to be doing better and eat from his own free will, so if I went with that it felt positive enough.

And then he got kennel cough. Around Christmas, his body was coughing heavily every second, day and night. I had never felt before ‘this is it’ but now I just didn’t see how he could handle this for any while longer. In addition, I had a severe lack of sleep, which made it harder to stay positive. The natural vet was fortunately very relaxed, we went home with a sage/thyme complex, I added to that some Echinacea tincture and after a few days Pooh actually started to recover. I witnessed it with my eyes wide open. This dog. What a resilience. I changed the food a bit, according to signals that I seemed to receive (aka it just had to be tastier ;-)), dropped some of the medicines and finally stayed with the Cannabis protocol, the gemmo drops, Chinese herbs, vitamin C, turmeric liposomal and added to his meal, of course still some Vegedog, vitamin E, algae oil and the mushroom, and now also Q10 for his heart. For three weeks it went very well and Pooh looked like the Pooh from a year ago. It was almost incredible, yet I believed it. He was happy, ate well and cuddled even better. His coat was soft and smelled like flowers. Unfortunately on his birthday, January 9, he got a setback, but we worked with that and again he seems to be doing better.

I have no idea where this is going, nor how long he has left, but what I do know is that I am extremely grateful for the past 4.5 months, our being together, the medicinal and nourishing powers of the plant kingdom and the fact that I can be there for him and support him during this special final chapter of his life.