Terwijl je de stad achterlaat, beweeg je voort over die enkele lange weg omringd met heide en loslopende koeien. Langzaam sijpelt de sereniteit binnen en vergeet je je zorgen. Je adem wordt dieper en je begint meer te zien. De uitgestrekte heidevlakte maakt vervolgens plaats voor het eindstation.
Melk – een gouden drank, een levenselixer. Van moeder tot kind. Het pasgeboren leven alle voeding gevend die het nodig heeft om zijn/haar start te maken. Kostbaar. Heilig.
Momenteel volg ik twee programma’s. De ene is een diepe reis in de wereld van de plantgeneeskunde, de andere een prachtige manier om met het dierenrijk te leren communiceren. Twee uitwisselingen die me na aan het hart liggen.
Ook al woon ik in de drukke stad Amsterdam, mijn oren zijn gericht op het gezang van vogels, ik observeer elk veranderend blad en iedere bloem van dichtbij en leer grote lessen die het leven met zich meebrengt. Allemaal binnen die kleine groene oase.
Hoe navigeer je door de wateren van deze tijd. Ik geloof dat de natuur ons begeleiding en vingers naar de maan biedt om de antwoorden te ontdekken. We zijn in directe communicatie met de natuurlijke wereld door onze intuïtie. Intuïtie komt van de twee Latijnse woorden in en tueri, wat zich vertaalt naar ‘naar binnen kijken’, wat is uitgelegd als ‘onmiddellijke spirituele communicatie’. Communicatie met de geesten, de zielen van alles wat leeft. En alles leeft.
‘We are all of us guests on this planet And with guests — you know how it is Some are nice and some are tiresome And some behave as if they were hosts And even as they die they believe That they have owned the sun and the air and the history that took place Even before they were born.‘ – Stefan Themerson (uit ‘Political Animal Voices’ van Eva Meijer)
