Rond mijn twintigste werd ik niet alleen veganist, ik wilde bewustere keuzes in meer aspecten van mijn leven doorvoeren. Ik stopte met het gebruik van chemische medicijnen, koos voor biologische voeding, volgens de seizoenen en wilde mijn haar, huid en huis enkel nog behandelen met natuurlijke producten. Mijn leven veranderde radicaal net als mijn kledingkast.
Dat was toch even een klein fuifje. Wellicht niet 1e, maar wel 2e met ons boek MAN.EAT.PLANT. in die mooie Vegan Award verkiezingen. Maartje en ik konden er niet bij zijn afgelopen zaterdag tijdens het grote feest, maar des te leuker was het om zondag te horen dat we onder dat mooie boek van die leuke Lisa Goes Vegan zijn beland. Een eervolle plek. Dank aan allen die op ons hebben gestemd!
Rond mijn 20ste maakte ik de intuïtieve keuze om niet alleen te stoppen met het eten van dierlijke producten, maar ook met het gebruik van allopathische medicijnen. Ik geloofde echt in planten en vond het vreselijk te leren dat geneesmiddelen op dieren werden (worden) getest. Ik wilde geen deel uitmaken van dergelijke gruwelijkheden, net zoals ik geen deel wilde uitmaken van de vlees- en zuivelindustrie. Dus ik ging niet alleen op een vegan avontuur, ik ging ook op een kruidenavontuur.
De donkere tijd is aangebroken en het licht lijkt soms ver weg te zijn. En hoewel het zeker is dat bloemen weer zullen bloeien en vogels zingen, kan voor sommigen de aankomende periode een uitdaging zijn, want de donkerte kan aanvoelen als uitzichtloos.
1 november, Wereld Veganisme dag en de dag dat ik 38 jaar geleden het levenslicht zag. Ik voel me vereerd en dankbaar dat ik ben geboren op een dag waarop we één van de mooiste potenties van de mensheid vieren: het liefhebben, eren en beschermen van alle wezens groot en klein.
Ik voel de herfst aan me trekken. Naar binnen naar binnen zegt ze. Ik werk nog wat buiten, speel met de gevallen bladeren en bewonder onze robuuste en weelderige tuin die nu vooral bestaat uit diep rode en gele kleuren. Ik heb de tuin leren loslaten wat heeft geresulteerd in wonderlijke taferelen. Planten die hun eigen weg gaan, kruislingse takken en een duidelijke toon van een paar geneeskrachtige kruiden. Het is een fijn gevoel en gezicht. Dat de tuin doet wat zij het beste kan, leven en sterven zonder geutter van mij.
In deze podcast praat ik met Lobke, plantaardige dietist en geweldig mens, over mijn eigen duurzame reis. Wat maakte dat ik op relatief jonge leeftijd geïnteresseerd raakte in een leefstijl die vriendelijk is voor Moeder Aarde? Waar haalde ik zo mijn vastberadenheid vandaan om me te verdiepen in een manier van leven die toentertijd nog in de kinderschoenen stond. Daarnaast hebben we het over mijn boekenfabriek, wat voor mij persoonlijk de grootste mijlpaal was in mijn carrière én hoe ik de toekomst van deze planeet voor me zie. Lees en luister hier meer.
Terwijl ik dit schrijf ligt Mr. Pooh op mijn schoot te snurken, bedekt met een warme deken. Hij ziet er zo comfortabel en tevreden uit, waardoor ik bijna vergeet dat we net weer een flinke roller coaster achter de rug hebben. Vorige week nog, nachten wakker. Hij had weer hoge koorts, de dierenarts dacht dat zo’n soort aanval een mogelijke ontgifting is na een kleine breuk of lekkage van de tumoren en dat dit iets positiefs is, omdat het betekent dat zijn lichaam nog steeds sterk is en in staat is om op te ruimen wat opgeruimd moet worden.
De afgelopen week was een rollercoaster. Hartverscheurend persoonlijk- (daarover later meer) en wereld-nieuws hebben de focus op scherp gezet. Sommige projecten kwamen tot stilstand, andere kwamen in de spotlight.