Een jaar of tien geleden stond ik op een foodfestival mijn vertrouwde bakkersstand op te bouwen. Het was de tijd dat ik stad en land afreisde om de monden, buiken en harten van Nederland te veroveren met vegan cupcakes. Naast mij was een jonge vrouw eveneens bezig haar stand te vullen.
Het is iets meer dan een jaar geleden dat ik me ervan bewust werd dat Mr. Pooh niet eeuwig naast me zou leven. Het klinkt misschien gek en naïef, maar ik was zo van onze tijd samen aan het genieten en het was zo vanzelfsprekend dat ik er voor hem ben, dat ik had weggedrukt dat hij een veel kortere levensduur zou hebben dan ik en dat ik hem hoogstwaarschijnlijk zou overleven.
Terwijl de aarde weer goed beregend is en de donkere wolkenvelden de warme dagen hebben weggespoeld kijk ik met een snik en een lach terug naar dit weekend. Eerst die gruwelijke toestand aan de Heerjansdamse dijk (waarover ik gisteren schreef). Daarna in het hol van de jachtleeuw uren vertoefd in een afgeschermd paradijsje De Peerdegaerdt. Een plek waar mens, dier en plant samenkomen en in harmonie uitwisselen. Zo zie ik het voor me en zo kan het dus ook. Natuurlijk.
Gisteren was weer een dag van tegenstellingen. In de ochtend in Heerjansdam probeerden mijn vader en ik een jager te weerhouden van schieten. Helaas was hij niet onder de indruk van mijn gespring en -schreeuw en schoot er lustig op los. Stapels ganzen in het veld. Mijn hart huilde.
Terwijl ik de zweetdruppeltjes van mijn voorhoofd veeg, kijk ik uit naar de herfst. Walnoten, mist en rijpe appels. Het is dan ook met veel plezier dat ik eindelijk een fantastisch herfstprogramma bekend kan maken!
Vandaag is een speciale dag. Het is Margarit’s verjaardag. Een vrouw wiens werk mij zeer dierbaar is; de verhalen vertellen die er toe doen. De verhalen over de niet-menselijke dieren, over hun briljantie en over hoe we allemaal naast elkaar kunnen leven in harmonie, terwijl we genieten van de voedende kracht van het plantenrijk. Het is mijn missie in het leven om deze verhalen te versterken.
Nog 1 week te gaan en dan dienen Rick Scholtes en ik Dog.Eat.Plant. in bij onze uitgever Tree Books!
Terwijl je de stad achterlaat, beweeg je voort over die enkele lange weg omringd met heide en loslopende koeien. Langzaam sijpelt de sereniteit binnen en vergeet je je zorgen. Je adem wordt dieper en je begint meer te zien. De uitgestrekte heidevlakte maakt vervolgens plaats voor het eindstation.
Melk – een gouden drank, een levenselixer. Van moeder tot kind. Het pasgeboren leven alle voeding gevend die het nodig heeft om zijn/haar start te maken. Kostbaar. Heilig.
Momenteel volg ik twee programma’s. De ene is een diepe reis in de wereld van de plantgeneeskunde, de andere een prachtige manier om met het dierenrijk te leren communiceren. Twee uitwisselingen die me na aan het hart liggen.
Ook al woon ik in de drukke stad Amsterdam, mijn oren zijn gericht op het gezang van vogels, ik observeer elk veranderend blad en iedere bloem van dichtbij en leer grote lessen die het leven met zich meebrengt. Allemaal binnen die kleine groene oase.
Hoe navigeer je door de wateren van deze tijd. Ik geloof dat de natuur ons begeleiding en vingers naar de maan biedt om de antwoorden te ontdekken. We zijn in directe communicatie met de natuurlijke wereld door onze intuïtie. Intuïtie komt van de twee Latijnse woorden in en tueri, wat zich vertaalt naar ‘naar binnen kijken’, wat is uitgelegd als ‘onmiddellijke spirituele communicatie’. Communicatie met de geesten, de zielen van alles wat leeft. En alles leeft.
‘We are all of us guests on this planet And with guests — you know how it is Some are nice and some are tiresome And some behave as if they were hosts And even as they die they believe That they have owned the sun and the air and the history that took place Even before they were born.‘ – Stefan Themerson (uit ‘Political Animal Voices’ van Eva Meijer)
Wat een bijzondere tijd. Om iedere dag een zondagse energie te ervaren. Om de vogels te horen zingen en niet de geluiden van vliegtuigen. Om de sterren te zien en niet de stadslichten. Om te ervaren wie ik kan zijn, wanneer mijn omgeving meer overeenkomt met mijn innerlijke landschap. Mijn zenuwstelsel lijkt op vakantie te zijn en ik heb het gevoel dat velen dit herkennen.
Heb je een prangende vraag over de geneeskracht van planten?
Wil je hulp bij het opstarten van je eigen kruidenapotheek?
Wat te doen met al die paardenbloemen of brandnetels in je tuin?
Hoe kun je jezelf in deze tijd het beste ondersteunen met kruiden?
DE HERBAL HOTLINE IS NU GEOPEND!
Vanmorgen schreef ik op het medicijnblaadje van meneertje Pooh, dag 206. Het is 206 dagen dat ik hem een specifieke dosis en combinatie van biologische cannabistinctuur, CBD en THC in olie geef.
Ergens diep in de lage landen, onder de rivieren en in het hart van de intensieve veehouderij, hebben 6 dromerige biggen gisteren voor het eerst hun hoeven geplant in de aarde van hun eigen bos. Een magische plek waar het zonlicht wordt gefilterd door dansende bladeren, waar de lucht is gevuld met vrolijke liedjes en waar alle grote en kleine wezens hun natuurlijke leven leiden.
Deze Fire Cider maak ik nu al een paar jaar, ieder jaar. Het oorspronkelijke recept is van de beroemde kruidengeneeskundige Rosemary Gladstar. Elk jaar pas ik het weer een beetje aan en zo ontvouwt zich mijn persoonlijke optimale Fire Cider. Het mooie is, je kunt er allerlei kruiden en wortelen naar wens aan toevoegen en zelf bepalen hoe scherp je hem wilt. Het is een heerlijk pittige cider, die – let op – eerst een maand of wat moet staan voordat je hem kunt gebruiken. En, het is een prachtig middel voor deze tijd, om je lichaam te helpen reinigen en je immuunsysteem een boost te geven. Want reinigen is…versterken.
Deze nieuwe menselijke realiteit brengt me tot stilstand en biedt daarmee de ruimte om te luisteren naar dat briljante lijf dat me draagt en te onderzoeken wat ze nodig heeft. Wellicht kan ik het haar geven, een kop paardenbloemwortel thee, een frisse neus, wat rust, een diepe ademhaling of een biologische broccoli en zo iedere dag opnieuw.
Het verheugt mij om te zien dat velen opstaan en schitteren onder de nieuwe omstandigheden waarin we ons bevinden. Iets dat mij heel hoopvol stemt. Mijn persoonlijke beweging is naar binnen gericht. De dromer die ik ben, met een grote hoeveelheid gevoelens, doet mij afdwalen in de diepte van mijn eigen condities, verhalen en emoties. Dus ik zal geen mening toevoegen aan deze collectieve ervaring, ik wil eerder delen dat ik een diep vertrouwen in Moeder Aarde voel. Ik wil geen ruzie met haar, dus ik probeer haar koers te volgen, wat zeker een leerzame is.
Terwijl elke vezel in ons lijf naar buiten wil, dwingt het Coronavirus ons om zoveel mogelijk binnen te blijven. Om andere keuzes te maken. Wellicht kan dit een mooi moment zijn om nieuwe recepten uit te proberen en bijvoorbeeld een dandelion detox latte te maken. Deze heilzame rijst-kokosdrink verrijkt met paardenbloemwortel is een mooie ondersteuning voor de voorjaarsschoonmaak.
Maartje Borst en ik posten iedere vrijdag zoals je wellicht weet een heerlijk vegan recept op onze blog MAN.EAT.PLANT. Nu beweegt er natuurlijk veel en we hebben onze geest laten afdalen mbt tot de nieuwe realiteit waarin we ons bevinden en om het te zeggen met de woorden van Zach Bush: We zijn ‘er sterk van overtuigd dat er veel bandbreedte is van het collectieve menselijke bewustzijn dat wordt besteed aan dit onderwerp’ dus we gaan er niets aan toevoegen behalve een paar dingen:
Het was een intense en bijzondere dag, maar ook een waarin allerlei mogelijkheden, complexiteiten en lessen van het leven samen kwamen. Het liet me zien dat waar pijn, wrok en haat is, er een les te leren en liefde te vinden kan zijn. Afgelopen donderdag 5 maart zijn Stichting de Nobele Hoeve, Lea Goodett en ik zes lieve wezens gaan ophalen die door een boer waren uitgekozen om niet naar het slachthuis te gaan, maar in plaats daarvan de rest van hun natuurlijke leven door te brengen in een nieuw gebouwd houten huisje in een klein bos in Brabant.
Tussen alle hartverscheurende wereldse taferelen, vierde ik onlangs een mooie zegening. Meneertje Pooh werd 13,5 en daarmee leven we alweer zo’n 11 jaar naast elkander.
